මීතොටමුල්ල කුණු කන්ද සම්බන්ධයෙන් බලධාරීන්ගේ ඇස් ඇරවීමට කටයුතු කළ මිනිසුන්ට පසුගිය දිනවල ඔළුගෙඩි පලා ගන්නට සිදු විය. අලුත්ම පුවත නම්, අධිකරණ නියෝග නොතකා කටයුතු කළැයි එහි ක්‍රියාකාරිකයන් දෙදෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගැනීමය.
පසුගිය ආණ්ඩු සමයේ ද මේ ප්‍රශ්නය පිළිබඳව උද්ඝෝෂණය කළ මිනිසුන්ට ලැබුණේ හොඳ ප්‍රතිචාර නොවේය. දැනුදු එහි වෙනසක් නැති බව අපට පෙනේ.
මීතොටමුල්ල කුණු කන්ද අසළින් වසර කිහිපයකට පෙර සිටම ඉඳ හිට හෝ පා ගමනින් ගොස් අත්දැකීම් ඇතියකු වශයෙන්, අප මෙහි ඉහිළිය නොහැකි දුගඳ පිළිබඳව හොඳාකාරව දනිමු. ඒ අවට දිවි ගෙවන මිනිසුන් උදේ හවා මේ දුගඳ විඳිමින් ජීවත් වන්නේ කෙසේ දැයි අපි එකල අපෙන්ම ප්‍රශ්න කර ගතිමු. නමුත්, අද ප්‍රශ්නය නගන්නේ ඔවුන්මය.
මීට වසර දෙක තුනකට පෙර තොටළඟ බ්ලූමැන්ඩල් කුණු කන්ද ද ඔය ලෙසම ගඳ ගස්වමින් සහ කලින් කලට ඉබේම ගිනි ගනිමින් අශෝභනව පැවතුණි. නමුත්, එහි කසළ බැහැරලීම දැනට නතර කර ඇති හෙයින්, ස්වාභාවික කන්දක් සේ දැන් එය කොළ පාටින් දිස්වේ. නමුත්, එහි බැහැර කළ කුණු ටික ද දැන් බැහැර කරනවා ඇත්තේ මීතොටමුල්ලට විය යුතුය.
දිනපතා කොළඹ ප්‍රදේශයෙන් පමණක් රැස්වන ප්ලාස්ටික් බෝතල්, පොලිතින් උර, ආහාර ද්‍රව්‍ය ආදී ටොන් ගණනක් වන ප්‍රතිචක්‍රීය කළ හැකි සහ නොකළ හැකි සියල්ල අවිධිමත්ව මෙලෙස විවෘත අවකාශයකට බැහැරලීම කොයි අතින් බැලුව ද තිරසර විසඳුමක් නොවේ.
මෙවැනි ප්‍රශ්න දිනකින් දෙකකින් විසඳිය නොහැකි බව සැබෑය.
නමුත් ඉතා කණගාටුදායක කරුණ නම්, කසළ වර්ගීකරණය,ප්‍රතිචක්‍රීයකරණය සහ බැහැර කිරීම සම්බන්ධයෙන් ලෝකයේ අන් දියුණු රටවල් අනුගමනය කරන ක්‍රමවේද පිළිබඳව ද අධ්‍යයනය කර, වඩා කාර්යක්ෂම, වඩා පරිසර හිතකාමී සහ කල් පවත්නා කසල බැහැරළන ක්‍රමවේදයක් අප රටට හඳුන්වා දීමට මෙවැනි හඬනැගීම් සාධනීය හේතුවක් කරගන්නවා වෙනුවට, එ් ගැන හඬ නගන මිනිසුන්ගේ ඔළුගෙඩි පලා-අධිකරණ නියෝගයන්ට යටත් කොට ඔවුන් නිශේධනය කිරීමට බලධාරීන් කටයුතු කිරීමය.
ජපානයේ එක්තරා නගරයක කසළ බැහැර කරන ආකාරය පිළිබඳව අපූරු පුවතක් කියවන්නට පසුගියදා අවස්ථාව ලැබුණි.
ජපානයෙ කමිකත්සු නම් මේ ඉතා කුඩා නගරයෙ ඉලක්කය වන්නේ 2020 වෙද්දි සම්පූර්ණයෙන්ම කැළිකසළින් තොර නගරයක් බවට පත් වීමය. දැනටමත් මේ නගරයෙ එක්රැස්වන කැළිකසළින් 80%ක් ප්‍රතිචක්‍රීය කිරීමට, නැවත භාවිතයට ගැනීමට හෝ කොම්පෝස්ට් බවට පත් කිරීමට කටයුතු කරමින් තිබේ. 2020 වෙද්දි සපුරා ගත යුතු ඒ විශිෂ්ට ඉලක්කය පෙරදැරිව දැඩි කසළ කළමනාකරණ වැඩපිළිවෙළක් ඔවුන් මේ නගරයෙ ක්‍රියාත්මක කර ඇත.
ඒ අනුව, එම නගර වැසියන් විසින් තම නිවසේ හෝ තම ආයතනයේ දිනපතා එක්රැස්වන කැළිකසළ කාණ්ඩ 34ක් යටතේ වෙන් කළ යුතු වේ. මුලින්ම නගර වැසියන් බොහොමයක් මේ ක්‍රමයට එහි ඇති දුෂ්කරභාවය නිසාම අකමැත්ත ප්‍රකාශ කර ඇති නමුත්, මේ උත්සාහය අන් කිසිවෙකුත් ගැන නොව එහිම දිවි ගෙවන තමන් ගැනම බව තේරුම් ගත් ඒ මිනිස්සු දැන් ඉතා සාර්ථකව ඒ ක්‍රමයට අනුගත වී සිටින බව පැවසේ. මින් පෙනී යන වැදගත් කරුණ නම්, මිනිසුන්ගෙ සාමූහිකත්වය-සාමූහික අවබෝධය නිසැකවම යහපත් ප්‍රතිඵල ගෙන දෙන බවයි.
මේ පිළිබඳව ඔබට වීඩියෝ සහිතව විස්තර දැන ගන්න පුලුවන් පහත ලින්ක් එකෙන්.
මෙතරම් දැඩි කසළ බැහැරලන ක්‍රමයක් අපේ රටේ නොතිබුණ ද, මගේ පෞද්ගලික අත්දැකීමකට අනුව අපේ රටේම කඩවත ප්‍රදේශයේ ජැක්සන් ඇන්තනී මහත්මයගෙ නිවස පිහිටි පාර සහ ඒ අවට ප්‍රදේශය මීට වසර දෙක තුනකට උඩදි කසළ බිඳක් නැතිව, ඉතා පිරිසිදුව සහ පිළිවෙළට තිබුණා මතකය. එහි පදිංචි අය විසින්ම සාමූහික ප්‍රයත්නයක් විදිහට ඒ කාර්යය සිදු කර යමින් තිබුණි.
එපමණක් නොව, ඒ මග දෙපස සහ ඒ අවට ප්‍රදේශය කසළින් තොර කලාපයක් ලෙස ප්‍රදේශවාසීන් විසින් පවත්වා ගෙන යන බවට සහ එම මාර්ගයෙහි ගමන් කරන පිටස්තර වැසියන්ටත් ඊට සහයෝගය දක්වන ලෙස තැන තැන දැන්වීම් පුවරු පවා ඔවුන් සවි කර තිබුණි.
ඒ කෙසේ වුවද, අප අවධාරණය කරන්නේ නාගරීකරණයත් සමග මතුවන මෙවැනි ප්‍රශ්න ප්‍රජා සහභාගීත්වය ඇතිව නිවාස සහ ආයතන මට්ටමින්ම විසඳීම සඳහා නිසි ක්‍රමවේද ගෙන ඒමට අදාළ බලධාරීන් දැන්වත් කටයුතු කළ යුතු බවයි.
No comments:
Post a Comment