පුපුරා යන්නට පෙර දැන් සිටම අපේ රටට ජනගහණ පාලනයක් අවශ්‍යය.

දිනෙන් දින අපේ රටේ වනවැස්ම අඩු වෙමින් තිබේ. මහපොළොව මත ඉදිවන ලොකු-කුඩා ගොඩනැගිලි විසින් තුරුලතා පිරි හරිතවර්ණ පරිසරය කෙමෙන් ගිලගනිමින් තිබේ. රක්ෂිත සහ වනෝද්‍යාන ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කර ඇති වනාන්තර ද විවිධ මිනිස් ක්‍රියාකාරකම් නිසා දිනෙන් දින හායනය වෙමින් තිබේ. 

මීට දශක දෙකකට පමණ පෙර, එනම් අප කුඩා කාලයේ අපේ ගම්වල තිබෙනු දුටු වනවදුළු සහ තුරුලතා පිරි හිස් ඉඩම් අද දක්නට නොමැති තරමට, එම ඉඩම්වල මිනිසුන් නව නිවාස ඉදිකර පදිංචි වී ඇත. රටේ අනෙකුත් ප්‍රදේශ ගත්ත ද, තත්වය ඔයිට වෙනස් නැත. මෙලෙසින්, දිනෙන් දින ජනගහණ වර්ධනයත් සමග භූමියේ ඉඩකඩ සහ අනෙකුත් සම්පත් එන්න එන්නම හීන වී යනු පෙනේ.  

මෙහි අවසන් ප්‍රතිඵලය වන්නේ ක්‍රමයෙන් ගස්වැල් අතේ ඇඟිලි ගණනටත්, ඇතැම් විට නැත්තටම නැතුවත්, නිවාස සහ වෙනත් ගොඩනැගිලි දස දහස් ගණනිනුත් භූමිය පුරා තිරස් සහ සිරස් ලෙස වසා පැතිර යන තත්වයට පත්වීමයි. 

මෙලෙස කුඩා ප්‍රදේශයක් තුළ ජනඝනත්වය වැඩි වී, හුස්මක් කටක් ගත නොහැකි තරමට ඉතා සීමිත ඉඩකට කොටු වීමට සිදු වන විට, පැල්පත් නිවාස බිහිවීම, කසළ සහ අපජලය බැහැරලීමේ ගැටලු, ඇළමාර්ග-වැව් අමුණු නෑමට නොව අඩුම තරමේ පය ඔබන්නටවත් බැරි තරමට අපවිත්‍ර වීමේ ගැටලු ආදී විවිධ සමාජ-පාරිසරික ගැටලු රැසකට අපට මුහුණ පාන්නට සිදු වේ. 

යසට ඇති ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ කෙමෙන් නාගරීකරණය වන විට, ඔය කී ගැටලු රැසට නිසැකවම අපට යම් දිනක මුහුණ දීමට සිදු වේ. මෙය මන්දගාමී කිරීමට සහ එහි යම් පාලනයක් කිරීමට ගතයුතු එක් වැදගත් පියවරක් වනුයේ ජනගහණ වර්ධනය පාලනය කිරීමය. 

ඒ අනුව, අප රටේ පවුලකට හැදිය හැකි උපරිම දරුවන් සංඛ්‍යාව දෙදෙදෙනකු දක්වා සීමා කිරීම උචිත යැයි අපට හැඟේ. එවැනි නීතියක් ක්‍රියාත්මක කරන්නේ නම් කිසිදු වාර්ගික භේදයකින් තොරව එය ක්‍රියාත්මක කිරීමටත් රජය වගබලා ගත යුතුය. 

පවත්නා සමාජ ආර්ථික තත්වය තේරුම් ගත් නාගරික ඇතැම් පවුල් නම්, මේ වන විටත් දරුවන් එක් අයෙකුගෙන්ම සෑහීමට පත් වෙති. 

අපේ කලාපයෙන් ජනගහණ පාලනය රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තියක් ලෙස වසර 35ක් මුළුල්ලේ දැඩි සේ ක්‍රියාත්මක කරන රටක් ලෙස චීනය හැඳින්විය හැක. ඔවුන් එය ක්‍රියාත්මක කළේ 1980 සැප්තැම්බර් 25 දින සිටය. 

"එක පවුලකට එක දරුවෙක්" (one child policy) ප්‍රතිපත්තියේ සිටින ඔවුන් මෑතකාලීනව නම් ඇතැම් පවුල් සඳහා පමණක් දරුවන් දෙදෙනෙකු හැදීමට අවසර ලබා දුන් අවස්ථා ඇත. චීන රජය විසින් එය ක්‍රියාත්මක කරනු ලබන දැඩිබව නිසා, ඇතැමුන් ඒ පිළිබඳව විවේචන එල්ල කළ ද, සමස්තයාගේ යහපත සඳහා එවැනි ක්‍රියාමාර්ග ගැනීම වරදක් ලෙස අප නම් නොදකින්නෙමු. 

ඉන්දියාව වැනි රටවල ජනගහණය අධික ප්‍රදේශයන්හි පවතින සංකීර්ණ ගැටලුකාරී තත්වයන් දෙස බලන විට, අප රටේ තත්වයන් තවමත් පාලනය කළ හැකි මට්ටක පවතී යැයි අපට හැඟේ. 

එබැවින්, අප රටේ ජනගහණ පාලනය සඳහා කල් නොයවා අද අදම පියවර ගතහොත්, ජනඝනත්වය අධික වීමෙන් මතුවන විවිධ සමාජ-ආර්ථික සහ පාරිසරික ගැටලු යම් මට්ටමකින් හෝ පාලනය කිරීමට සහ අනාගත පරපුරට හොඳ හුස්මක් කටක් ගෙන, ජීවත් විය හැකි ඉඩකඩ සහිත තුරුලතා පිරි වටපිටාවක් ඉතිරි කිරීමට නිසැකවම අපට හැකි වනු ඇත.